انتقادیه 4 : لطفا بیمار نشوید !!!
ایمان نبی زاده - سید وحید صادقی :
همیشه در کنار توجه به مسائل عمرانی و ساخت و ساز در هر طرح و پروژه ، توجه به نیروی انسانی و گردآوری نیروی متخصص لازم و کارا و بازدهی مناسب آن طرح برای مخاطبانش ، امری مهم و خطیر بوده و هست . اهمیت این مساله زمانی دوچندان می گردد که سلامت مردم موضوع مطلب قرار گیرد و الزام بر پاسخگویی نیازهای بهداشتی و درمانی آنان باشد . حوزه ای که هرروزه افراد کثیری خواسته یا ناخواسته با آن سروکار دارند .
همواره می بینیم در مناطقی که روند رو به توسعه ی خود را با سرعتی چشمگیر طی می کنند ، مسئولین مرتبط با مسائل بهداشتی و درمانی ، کار خود را به ارائه ای گزارش که دالّ بر سرانجام گیری بعد عمرانی و ساخت و سازی است پایان نداده ، و می دانند در این حوزه ی مهم هر کاری زمانی به واقع پایان یافته است که تجهیزات کافی و وافی به همراه نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز برای آن پروژه و مرکز فراهم شده باشد .
اما اینجا یعنی شهرستان خوانسار ، شهرستانی که همیشه به
جایگاه بلند و رفیعش در گذشته و حال می بالیم ، شهرستانی که مردمانش همیشه حسینی و
انقلابی و ولایی بوده اند و هستند ، شهرستانی که سهم عمده ای در حرکت نهضت
پیروزمندانه ی امام راحل داشته و همواره در مسائل انقلاب اسلامی پیشرو و جهت دهنده
ی منطقه ی غرب استان اصفهان بوده و هست ، شهرستانی شهید پرور ، نخبه پرور ،
شهرستانی که بزرگ مردانی دارد بخشنده که واژه ی خیّر برای آنها همیشه کوچک و ناچیز
است ، شهرستانی که فرمانداری دارد عزیز و مردمی و جهادی ، شهرستانی که استعدادها و
متخصصینی بیشمار در حوزه ی پزشکی و درمانی دارد ، شهرستانی که ساکنانش به قدری
شریفند که به جرات می توانیم بگوییم در طول تاریخ همیشه به حق آنان جفا شده و ...
مدتهاست با توجه به تمام شایستگی های مذکور و هزاران مورد دیگر ، وضعیت بهداشت و درمانش نامساعد بوده و مظلومانه از ارائه ی خدماتی که حیات و ممات مردمانش در گرو آن می باشد ، وا مانده است .
شهرستانی که با توجه به دارا بودن فضاها و مکانهایی فراوان و مناسب ، ویژه ی بهداشت و درمان هنوز در داشتن پزشکان متخصص قلب ، گوش و حلق و بینی ، چشم و... و یا جراح تمام وقت دچار مشکل است !
شهرستانی که هنوز در داشتن امکانات و وسائلی همچون ام آر آی و یا ماموگرافی و حتی یک نمونه گیری عمقی و... ، دچار کمبود است !
در این شهر، همواره باید نگران و هراسان بود که مبادا خدای
ناکرده کسی از نزدیکانمان به بیماری سخت و ناگهانی همچون عفونت آپاندیس مبتلا شود !
که اگر اینچنین اتفاقی رخ داد در آنوقت چه کنیم ؟!
با چه هزینه و تحمل چه مشقتی ده ها و صدها کیلومتر راه را
طی کنیم تا بیمارمان را در دیار غربت به ویزیت متخصصان برده و یا به تیغ جراحان
بسپاریم ؟!
آن هم زمانی که نوبت به منِ غیر بومی به این زودی ها نمی رسد و اخذ یک نوبت استفاده از یک دستگاه ساده (به نسبت سایر دستگاه های موجود) همچون ماموگراف یا سونوگراف ، می بایست حضوری و از قبل می بوده است؟!
حال اگر اقبال یار ما باشد ، شاید با توضیح شرایط اضطراری و نداشتن دسترسی حضوری ، در آخر کارمان در یکی از مراکز خصوصی که درد هزینه ها ی سرسام آور آن مضاعف با درد بیماری و غربت است آن هم با هزار منت و عزتی که بر سرمان گزارده می شود ، تا جان عزیزمان حفظ گردد و نگرانی مان برای سلامتی اش رفع شود ، بتوان نیاز اولیمان را مرتفع کرد !
تا کی باید ناراحت باشیم از پیشرفت بیماری خطرناک عضوی از خانواده امان که تا متوجه آن می شویم ، می فهمیم دیگر خیلی دیر شده و علت را که بررسی می کنیم ، می بینیم وجود امکانات و متخصصان در شهرستان آنقدر ضعیف بوده که اصلا بیماری تا به امروز تشخیص داده نشده است !
تا کی باید با حسرت به ساختمانهای بزرگ و شیک خدماتی – درمانی شهرمان بنگریم ولی بیشتر غصه بخوریم که چرا این همه فضا و این همه قابلیت خالی و بدون امکانات مانده ؟!
و افسوس بخوریم از اینکه فقط می توانیم از ظاهر شکیل اینگونه مکانها لذت ببریم ! ساختمانهایی که در آن خیرین و مسئولین با نگاهی موشکافانه و با دلخوشی فراوان به آینده ی آن ها ، روزی سعی در رونمایی اش داشته اند ، ولی متاسفانه امروز از لحاظ کیفیت حرفی که نداریم در منطقه ی غرب استان اصفهان بزنیم بماند ، شرمنده تمام شهروندانمان هم هستیم !
نکند شده ایم مصداق بیت شعر معروف : خانه از پایبست ویران است خواجه اندر نمای ایوان است
تا کی باید حسرت ببریم از جذب کمکهای دولتی و خصوصی و هبه ی خیران عزیز در پروژه های عمرانی و ساخت و ساز همچون جاده ، آب و فاضلاب و مسکن و... ولی یادمان رفته جان هر کدام از همشهریانمان تقدم دارد بر تمام این موارد !
تا کی باید ناراحت باشیم از اینکه مسوولینمان آنقدر از پروژه های عمرانی شهر حرف می زنند و آنها را دنبال می کنند که کمتر می بینیم به حوزه ی مهم بهداشت و درمان و رفع محدودیتهای آن توجه کنند ! حال آنکه میتوان بسیاری از خیرین را در تکمیل چنین کمبودها و رفع چنین نیازهایی تشویق و نیت های خداپسندانه ی آنان را هدایت کرد .
بی انصافی است که تاثیر شگرف همین کارهای عمرانی را بر نمود و درخشش شهرمان ناچیز بدانیم ، ولی وقتی تضاد فاحش توجه و ارائه خدمت را بر اساس تعقل و بیان اهمیت و اولویت می بینیم ، حسرت می بریم و اندوهگین می شویم !
تا کی باید ناراحت باشیم و ببینیم که خیلی از همشهریانمان به خاطر ترس از مواجهه با چنین موارد هولناکی از شهرستان مهاجرت می کنند و روز به روز خوانسار پیرتر می شود و خالی تر !
تا کی باید ببینیم شعار خوانسار توریستی سر داده می شود ، و این در حالی باشد که به توریست درمانی که از شاخه های اصلی اقتصاد گردشگری است و خوانسار پتانسیل بالای آن را در منطقه دارد ، متاسفانه به آن توجهی نگشته و حتی به بومی درمانی نیز آن طور که شایسته و بایسته ی نام بلند خوانسار است، پرداخته نمی شود !
"مدتی است در کنار افتتاح و بهسازی مراکزی مناسب و زیبا از لحاظ عمرانی و ساختمانی در شهرستان خوانسار ، مردم این شهرستان با ضعف متخصصین ، امکانات و دستگاههای لازم در حوزه ی بهداشت و درمان مواجه و همین امر موجب نگرانی شهروندان خوانساری شده است . میدانیم نظام سطح بندی و عدم درآمد مناسب پزشک متخصص در شهرهایی کوچک همچون خوانسار ، مشکلات و مسائل زیادی را برای مدیران و مسوولین به وجود آورده ."* و می دانیم شبکه ی بهداشت و مسوولین شهرستان خصوصا شخص فرماندار عزیز در حال پیگیری و رفع این گونه معضلات و مشکلات با کمک بخش خصوصی و خیّران عزیز هستند . ولی از همه ی مسوولین علی الخصوص فرماندار عزیز و جهادیمان ، رابطین و همچنین خیران عزیز عاجزانه خواستاریم به این معضل مهم ولی اساسی در شهرستان بیشتر و سریعتر توجه کنند .
ان شاءلله ...
*قربانی پور ، محمود ،03/9/93 ، تذکر دوباره ، وبلاگ حرفهای همشهری
نگاه و نشان