گویش
گویش خوانساری در خطر انقراض:
نظر به اینکه در دهه های اخیر گویشهای فراوانی از بین رفته یا میزان گویشوران آن به علل مختلف به شدت کاهش یافته است آینده نگری در این زمینه لازم واجتناب ناپذیر است زیرا گویش خوانساری به اعتبار برخورداری از ادبیات جذّاب ودلپذیر[1] و نیز به سبب اصالت وسرچشمه گرفتن آن از زبان پهلوی(فارسی میانه ) و وجود واژه هایی از آن در زبان فارسی، اهمیت فراوان دارد، زبانها به عنوان یک پدیده اجتماعی چون موجودی زنده دارای حیات ، تحول و حتی مرگ اند و به دلیل آنکه زبان مجرای تفکر است و آثار فکری و فرهنگی و حِکمی را در دامن خود می پرورد، حفظ گونه های زبانی و گویشها و واژگان و ترکیبات و ضرب المثل های آن ضرورت دارد و غفلت از آن موجب خسران است. چون تاریخ به لحاظ زمانی تکرار ناپذیر است و دستاوردها و تجربه های متراکم آن غنیمتی ارزش نهادنی و حفظ کردنی است .
