مفتخریم نخستین نماهنگ آیین آلو پزان خوانسار را از این درگاه پخش نماییم .
این فیلم با همکاری واحد فرهنگی - اجتماعی شهرداری شهر خوانسار و خانواده ی نبی زاده در شهریور ماه سال 1394 توسط دوست خوبمان سید شهاب دادگستر تهیه شده است . شایان ذکر است برخی از تصاویر این نماهنگ هم مربوط به آلو پزی در تپه ی پایتخت می باشد .
.
( خوانندگان عزیز این پست و سه پست قبلی همگی در جهت یک موضوع مطرح شده اند . بازدید از آنها را فراموش نکنید . )
حضور محترم :
- شهردار محبوب شهر خوانسار
- شورای اسلامی شهر خوانسار
- مسوول اداره ی میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری شهرستان خوانسار
مدتی در این اندیشه بودم که حالا که آلوی زرد را با نام خوانسار می شناسند و آلو نمکی را یکی از سوغات های اصلی این شهرستان معرفی می کنند و اکثر مردم این شهرستان در شهریور ماه به فرآوری کردن آلو زرد به آلو نمکی می پردازند و این امر علاوه بر داشتن جنبه های مادی فراوان برای مردم و اقتصاد شهرم ، جنبه های معنوی و ناملموس با ارزشی را نیز برای ما داراست ، چرا آن را مستند سازی نکنیم ؟!
پوشش داده شده در سایت خوانسارنیوز
آلوی زرد خوانساری جزو میوهای هسته دار و پاییزی شهر خوانسار می باشد که از دیرباز در این شهر کشت می شود . این درخت در آب و هوای کوهستانی و سردسیری به خوبی رشد می کند و نیاز به خاک رسی و شنی و نیز آب فراوان دارد و خوانسار به دلیل دارا بودن تمام این ویژگیها بستر مناسبی برای رشد و باردهی فراوان این گونه ی درختی شده است .
آلوی زرد خوانساری جزو میوهای هسته دار و پاییزی شهر خوانسار می باشد که از دیرباز در این شهر کشت می شود .
خانه ی پدری زیباست . . . و زیباست اگر پدر و مادر هردو ، مثل همیشه ، با هم و همسنگر هم ، باشند . . . تا ما فرزندان هم باشیم . . . تا نورسان خانه هم باشند . . . همه با هم و در کنار هم .........
آخ جون ! دیگه وقتشه . ما آخر این هفته میایم . داداش اینام چهارشنبه از تهران میاند . راستی عمو و خانواده ی پر و پیمونشونم اومدند . شما کی بلیط دارین ؟ چی بشه این هفته ، بازم شور شوره کاره و تلاش ، بازی و خنده ، باز شدن حرفهای عقده شده قد تموم سال ............
گویش
گویش خوانساری در خطر انقراض:
نظر به اینکه در دهه های اخیر گویشهای فراوانی از بین رفته یا میزان گویشوران آن به علل مختلف به شدت کاهش یافته است آینده نگری در این زمینه لازم واجتناب ناپذیر است زیرا گویش خوانساری به اعتبار برخورداری از ادبیات جذّاب ودلپذیر[1] و نیز به سبب اصالت وسرچشمه گرفتن آن از زبان پهلوی(فارسی میانه ) و وجود واژه هایی از آن در زبان فارسی، اهمیت فراوان دارد، زبانها به عنوان یک پدیده اجتماعی چون موجودی زنده دارای حیات ، تحول و حتی مرگ اند و به دلیل آنکه زبان مجرای تفکر است و آثار فکری و فرهنگی و حِکمی را در دامن خود می پرورد، حفظ گونه های زبانی و گویشها و واژگان و ترکیبات و ضرب المثل های آن ضرورت دارد و غفلت از آن موجب خسران است. چون تاریخ به لحاظ زمانی تکرار ناپذیر است و دستاوردها و تجربه های متراکم آن غنیمتی ارزش نهادنی و حفظ کردنی است .
همایش علمی فرهنگی گویش خوانساری(انگاشتمون خوساری) با هدف حفظ و پاسداشت گویش خوانساری با تقسیم بندی در سه بخش ترکیبی علمی، فرهنگی و هنری در 23 اردیبهشت ماه امسال در محل سالن اجتماعات دانشگاه پیام نور شهرستان خوانسار توسط شهرداری این شهر برگزار شد.در این همایش علمی فرهنگی سعی شد تا نگاهی متفاوت با رویکرد علمی فرهنگی و تولید محتوا در زمینه گویش خوانساری صورت بگیرد . به گفته ی دبیر اجرایی این همایش وجود نیاز در زمینه ی تولید محتواهای علمی و فرهنگی در زمینه ی گویش خوانساری، باعث شد تا برای اولین بار برای این همایش به تولید لوگوهای مفهومی و تأثیر گذار در این زمینه، چاپ بروشورهای علمی در زمینه ی شناخت و آگاهی بخشی به عموم مردم در رابطه با گویش خوانساری، ساخت مستند جذاب و دیدنی گویش خوانساری و ارائه راهکارهایی علمی، فرهنگی و اجتماعی برای شناخت بیشتر و حفظ این سرمایه ی کهن و با ارزش پرداخته شود.
پس چند روز بهترین بیانیه ی درنگ نامه برای بیانیه های این روزها همان سکوت است که خود شرح مفصلی است از نابجایی ها و خودشیرین بازیها .ولی دلم نیومد اینجا از بخشی نگم آنجا که بجا گفت:
بِه هر طرف گِه بَشان یادی از دیارِ کِرانی به فکر شهرِم کان ری به هر گُدارِ کِرانی
قِدم به هر رز و گلزارنان به سِیلِ گل آره غمی به ری دلِ نان یادی از دیارِ کِرانی
اِگِر چه مُدِتیو دیر از دیارِ خومانی ولی همیشه به شهر خوم افتخارِ کرانی
دلم خوشو گِه به هر کا دران به واتن شعری غم زمونه، مُن از مینِ سینَه تارِ کرانی
طِوَق طِوَق سخنِم با قلم به کاغذِ تاران به دَسِّ اهلِژِ رِسنان و پَخچُ و پار کرانی
زِ کی نِشینی مُن در عجب نَبِه اِگر ایزن زِ خلق ، قامِ گِنان گوشه اختیارِ کرانی
زِ وَس زِ دَس رِفیقا جِفا و مِحنتِ وینان اِبی زِ هر چِه رِفیقو خوچَم فِرار کرانی
کسی به درد دِلِم نَرِّسو و نِسمِ شِیا مُن زِ بیکسی گِلهِ ی دل به کِردگارِ کرانی
امروز تنها بعد از 5 سال، روز خوانسار نه تنها به عنوان نماد وحدت و عشق و علاقه به خوانسار و خوانساری، بلکه به عنوان حرکتی زیبا و ارزنده که توانسته مردم منطقه غرب استان اصفهان را هم تحت تأثیر خود قرار بدهد،مهم و راهبردی تلقی می شود. اکنون روز خوانسار آنچنان ارزشمند و تأثیر گذار در ابعاد مختلف زندگی مردم خوانسار است که اقتصاد گردشگر محور و روبه رشد این شهرستان، روحیه ی وحدت بخشی و همبستگی مذهبی سیاسی و اجتماعی گروههای مختلف مردم در جهت پیشرفت و آبادانی این دیار، یادآوری فرهنگ اسلامی- ایرانی غنی این سرزمین به نسلهای جدید، اشتغال و امید جوانان و اعتلای فرهنگ بالایمان را در قالب ارزشهای علمی، مذهبی، هنری و ادبی تقویت بخشیده است. در واقع از روز خوانسار به عنوان برنامه ای موفق در بازه زمانی کوتاه در جهت برگرداندن جایگاه اصلی این شهرستان در کشور یاد می شود. گواه این امر الگو برداری همسایگان شمالی و جنوبیمان در داشتن و برگزاری این نوع مراسم برای شهرستانهای خود آن هم در قالب هفته می باشد. محوریت خوانسار در این برهه از زمان در میدان اقتصاد، فرهنگ و هنر نباید کمرنگ شود و همان گونه که الهام بخش برادرانمان در شهرهای دیگر شده، باید همچنان به عنوان پیشرو منطقه و کشور تلقی شود.
