سال 1396
بلاخره تعطیلاتم نوروزیم تموم شد. از دیدو بازدیدای عید بگیر تا پسته ی آجیل و گوتلان بازای حرفه ایو مسافرت شمال و جنوبتا گرمای هوا و بغض غروب 13 بدر دانش آموزا که به سلامتی به پایان رسیدند.
با شروع جدی کار و فعالیت تو سال جدید، خونسارم بلاخره یه نفس خنک کشیدو لا اقل حالا میشه با ماشین از خیابون شهر بگذریم. جای خالی مهموناتونم فعلا با لبخندی ملیح پر باشه تا ان شالله این عزیزان با انرژی جدید برای اردیبهشت ماه برگردند.
چه میشه کرد، یه شهر قشنگه وُ یه خیابون و یه عالمه خونساری و غیر خونساری مقیم مرکز و حومه و سفره ی همیشه پهن ما!
به قول دوستان قشنگی شهرمون به همین اومدنا و رفتنای مهموناشه دیگه .
سال 96 هم گذشتو به قول خیلیا خیلی زود! به قول خیلیام خیلی دیر!
نظرای مختلف از افراد مختلف برای یک سال.
نمیدونم سال 96 براتون چجوری گذشت، ولی هر جوری که بود تو خیلی از اتفاقاتش با همدیگه شریک بودیم.
اتفاقاتی که نظرای مختلفی رو دنبال خودش داشت.از سال خیلی خوب بگیر تا سال خیلی نحس، از سال اتفاقات ناجور تا موفقیتهای بزرگ و خلاصه هزار و یک تحلیل جور واجور
اگه از سیل و زلزله های بی امان، هواپیما و کشتی و حمله داعش و گرونی و اختشاشات تا انتخابات و صعود به جام جهانی و رشادتهای قهرمانانی همچون قاسم سلیمانی و حججی ها بگذریم، شهرمونم کم اتفاقات رنگارنگ نداشت.
شاید وقتی لحظه تحویل سال 96 رو با برف و سرما شروع می کردیم ، فکر نمی کردیم روزهای آخر سال گرمای بی سابقه ای رو تجربه می کنیم. انگار طبیعت هم تو سال 96 مثل ما تکلیفش با خودش مشخص نبود. از بهار بارونی و جوشش بی امان مرزنگشت بگیر تا زمستون خشک و گرمای عجیب. سالی که برخلاف همیشه همه جور سردرختی بود و اینبار آلو و آلوپزانی درکار نبود.
تو سال گذشته خیلی از بزرگانمون از پیشمون رفتند و جاشون خالی شد. فوت آیت الله ابن رضا و آیت الله حاجی شریفی ما رو از داشتن علمای بزرگ و باصفای قدیمی بیش از پیش دورتر کرد.
از عزاداری با شکوهمون توی محرم و صفر و تعزیه خوانی جهانیمون که بگذریم، سال 96 یه همبستگی و اتحاد جدید حسینی رو برای اولین بار در موکب خوانساری ها تو کربلا تجربه کردیم.
البته یه همبستگی و اتحاد ملی میهنی هم در روز 29 اردیبهشت رقم زدیم و ضمن مشارکت در تعیین ریاست جمهور، شورای چهارم رو بدرقه و به شورای پنجم سلام کردیم.
شاید تو سالی که اقتصاد و صنعت و بازار و درآمدهای پایدارمون وضعیت خوبی نداشت و مشکل سد باغکلم حل نشد، افزایش بی سابقه توریست در خوانسار و اینبار تبدیل شدن این گردشگران به مهاجران ساکن دائمی و تخریب باغات، و همچنین رشد بالای قیمت زمین و بی مدیریتی های شهریاران، در بین انتخاب شورایاران،داد دلسوزای خوانسار رو حسابی درآورد و گوش شنوایی برای این دردها پیدا نشد.
نبود شادیم مثل همیشه ولی اینبار پررنگتر از قبل از انتقادات این سال بود. از در هم پیچیده شدن تلاش جوونا برای روز خونسار که دیگه داره تبدیل به عادت میشه تا کنسل شدن مراسم انگاشتمون و هفته وحدت و نورافشانی همه جزو اتفاقات قرمز شهر بود. البته سد معبرشهر، پمپاژ و معبر سد شهر، کمربندی و فاضلاب کمری خونسار، بازیافت و باغات و بازار ، جو امنیتی و سنگین همه از مباحث چالش برانگیز این سال به شمار میرفت که هر کدوم کلی سر و صدا در پی داشت.
سال 96 برای ما خوانساریها خالی از زیبایی و لبخندم نبود. تصاویر قشنگی که از تجلیل پیشکسوتان، جشنواره ملی عکس خوانسار، کمک به زلزله زدگان کرمانشاه، مستند شهر و رسانه ملی، رقابت سالم نامزدهای شورای شهر، حضور خانواده ها در برنامه های ورزشی و جنگلانه، فعالیت کانالهای تلگرامی و تلاش و ذوق جوونای با استعداد و هنرمند شهرو همه و همه در قاب خاطره هامون از سال 96 به یادگار مونده، هرگز قابل فراموشی نیست.
امیدواریم سال 1397 برای همه ی ایران و خوانسار و خوانساریهای عزیز و دوست داشتنی سال خیلی خوبی باشه و لبخند بر روی لبانتون بمونه.
