اومد نومد دورو
باوری با هدفی خیرخواهانه
در گذشته های نچندان دور ، نیاکانمان معتقد بودند لاله های واژگون یا همان اشک سیاوش به دلیل سرنگونی و گریان بودن(اشک داخل گل) و افسانه های مربوط به داغ سیاوش، می تواند مایه ی غم و اندوه باشد و چیدن گل و کندن پیاز آن و آوردن به خانه ممکن است بدبیاری به همراه بیاورد. در اصطلاح به آوردن این گل به خانه ها می گفتند: « اومد نومد دورو» .
یعنی هم می تواند خوب و برای صاحبخانه خوش یمن باشد و هم می تواند بد و نحس باشد. در نتیجه کسی جرأت کندن پیاز و چیدن این گل را از گلستانکوه نداشت تا ببیند برایش خوش شانسی می آورد یا نحسی. متأسفانه کندن پیاز این گل و کاشتن در باغچه منازل در چند دهه ی اخیر مرسوم شده و این عمل همیشه نزد پدران و مادرنمان کاری ناپسند بوده است. اصطلاح « اومد نومد درو» علاوه بر لاله های واژگون برای برخی از اعمال و رفتارهای همشهریانمان هم بکار میرفته. همچون کاشتن سبزه ی عید نوروز حتی اگر کشاورز باشی، داشتن کبوتر در خانه، خواباندن مرغ بر روی تخم مرغ برای جوجه کشی و ....